«Δε με έχει χωρίσει ποτέ κανείς, αλλά μην τολμήσεις να το γράψεις. Ακούγεται πολύ ψωνίστικο. Η αλήθεια είναι ότι απλά προλαβαίνω και φεύγω εγώ πρώτη». Η Έλενα Παπαβασιλείου κάνει την πιο τολμηρή φωτογράφιση της ζωής της στο Nitro που μόλις κυκλοφόρησε!
«Θυμάμαι, ένα καλοκαίρι, όταν ήμουν δεκαννιά, που διασκεδάζαμε σε ένα μαγαζί της παραλιακής. Εγώ, το αγόρι μου και κάποιοι φίλοι μας. Τα αγόρια από μια άλλη παρέα με κοιτούσαν επίμονα. Το πήραν χαμπάρι –οι φίλοι μου, όχι το αγόρι μου–, οπότε σηκώθηκαν, ζήτησαν το λόγο και μέσα σε δευτερόλεπτα πιάστηκαν στα χέρια. Είχα πάθει σοκ. Νιώθω ένα χέρι, δεν ξέρω ποιού, να με τραβάει έξω για να μην είμαι μπροστά στο χαμό. Δέκα λεπτά μετά, βλέπω τον ιδιοκτήτη να πετάει με τις κλοτσιές την άλλη παρέα έξω. Περιττό να σου πω ότι το μαγαζί είχε γίνει ακόμη πιο καλοκαιρινό από ό,τι ήταν».
Αν δεν έχεις πεισττεί ότι (ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί, ακόμη και αν είναι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί) ανήκει στο είδος της γυναίκας για τον οποίο εφευρέθηκε ο όρος φαμ φατάλ; ΟΚ. Ας προδώσω λοιπόν την εμπιστοσύνη της, αυτή που με το σταγονόμετρο παραχωρεί. «Στην προσωπική μου ζωή κυνηγάω να βρω ό,τι πιο φυσιολογικό μπορώ να βρω. Κάποιον με τον οποίο μπορώ να κάθομαι καναπέ και να βλέπουμε dvd μαζί. Ίσως γιατί έχω τρομοκρατηθεί με το πόσο ακραία μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα. Όπως σε μια προηγούμενη μου σχέση. Τον είχα μόλις χωρίσει και μου ζήτησε να πάω σπίτι του να μιλήσουμε. Πήγα και διαπίστωσα ότι είχε μια επιθετική διάσταση που με έκανε να αισθάνομαι άβολα. Σηκώθηκα να φύγω, αλλά πρόλαβε και κλείδωσε την πόρτα και για τις επόμενες δώδεκα ώρες μου μίλαγε για τη σχέση μας. Τις πρώτες έντεκα άντεξα. Τη δωδέκατη όμως έσπασα. Άρχισα να κλαίω και να του λέω. "Άνοιξέ μου να φύγω, αλλιώς θα πηδήξω από το παράθυρο!"».
Περισσότερα στο Nitro που κυκλοφορεί.
«Θυμάμαι, ένα καλοκαίρι, όταν ήμουν δεκαννιά, που διασκεδάζαμε σε ένα μαγαζί της παραλιακής. Εγώ, το αγόρι μου και κάποιοι φίλοι μας. Τα αγόρια από μια άλλη παρέα με κοιτούσαν επίμονα. Το πήραν χαμπάρι –οι φίλοι μου, όχι το αγόρι μου–, οπότε σηκώθηκαν, ζήτησαν το λόγο και μέσα σε δευτερόλεπτα πιάστηκαν στα χέρια. Είχα πάθει σοκ. Νιώθω ένα χέρι, δεν ξέρω ποιού, να με τραβάει έξω για να μην είμαι μπροστά στο χαμό. Δέκα λεπτά μετά, βλέπω τον ιδιοκτήτη να πετάει με τις κλοτσιές την άλλη παρέα έξω. Περιττό να σου πω ότι το μαγαζί είχε γίνει ακόμη πιο καλοκαιρινό από ό,τι ήταν».
Αν δεν έχεις πεισττεί ότι (ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί, ακόμη και αν είναι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί) ανήκει στο είδος της γυναίκας για τον οποίο εφευρέθηκε ο όρος φαμ φατάλ; ΟΚ. Ας προδώσω λοιπόν την εμπιστοσύνη της, αυτή που με το σταγονόμετρο παραχωρεί. «Στην προσωπική μου ζωή κυνηγάω να βρω ό,τι πιο φυσιολογικό μπορώ να βρω. Κάποιον με τον οποίο μπορώ να κάθομαι καναπέ και να βλέπουμε dvd μαζί. Ίσως γιατί έχω τρομοκρατηθεί με το πόσο ακραία μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα. Όπως σε μια προηγούμενη μου σχέση. Τον είχα μόλις χωρίσει και μου ζήτησε να πάω σπίτι του να μιλήσουμε. Πήγα και διαπίστωσα ότι είχε μια επιθετική διάσταση που με έκανε να αισθάνομαι άβολα. Σηκώθηκα να φύγω, αλλά πρόλαβε και κλείδωσε την πόρτα και για τις επόμενες δώδεκα ώρες μου μίλαγε για τη σχέση μας. Τις πρώτες έντεκα άντεξα. Τη δωδέκατη όμως έσπασα. Άρχισα να κλαίω και να του λέω. "Άνοιξέ μου να φύγω, αλλιώς θα πηδήξω από το παράθυρο!"».
Περισσότερα στο Nitro που κυκλοφορεί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου