Το ουράνιο τόξο δημιουργείται όταν το φως, δηλαδή οι ακτίνες του Ήλιου, διαθλάται και αντανακλάται από τα σταγονίδια της βροχής που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Δεν μπορούμε να το μετρήσουμε, γιατί οι διαστάσεις του εξαρτώνται από τη θέση του παρατηρητή. Καθένας βλέπει το δικό του ουράνιο τόξο από το σημείο όπου βρίσκεται: αν ο παρατηρητής μπορούσε να μετακινείται και ταυτόχρονα να βλέπει το ουράνιο τόξο, τότε θα αντιλαμβανόταν ότι οι διαστάσεις του μεταβάλλονται. Θεωρητικά, αν επιχειρούσαμε να το φτάσουμε και περπατούσαμε προς την κατεύθυνσή του, θα το βλέπαμε να απομακρύνεται συνεχώς μέχρι που θα εξαφανιζόταν. Καθώς οι φωτεινές ακτίνες του ουράνιου τόξου γίνονται ορατές μόνο όταν φτάνουν στο μάτι μας, ο Ήλιος πρέπει να βρίσκεται σε λιγότερο από 42° ύψος και οπωσδήποτε από πίσω μας. Συνήθως καταφέρνουμε να δούμε μόνο ένα μέρος του ουράνιου τόξου, το οποίο όσο χαμηλότερα βρίσκεται ο Ήλιος τόσο μεγαλύτερο φαίνεται. Μόνο όταν ο Ήλιος είναι ακριβώς στον ορίζοντα μπορούμε να το δούμε ολόκληρο, με τη χαρακτηριστική ημικύκλια καμπύλη του.
focusmag
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου